Koorantaine

De afgelopen periode heeft op ons allemaal een ongekende invloed gehad. Het bracht
saamhorigheid, 1.5 meter afstand en het bracht zoveel meer.
Op ons als koor had het ook een grote invloed. Waar de een zich wentelde in een periode van
ongekende rust, zonder repetities en sociale verplichtingen, hunkerde de ander naar Zoom-contact
en digitale-repetities. Voor iedereen is evenveel respect.
Eenmaal gestart met digitale repetities, kwam naar boven dat wij met het koor ook wel zo’n mooie
video wilde maken. De dirigent ging enthousiast aan de slag! Arrangement, ingezongen partijen, veel
onderling app-contact, repetities die geheel in het teken stonden van dit nieuwe lied: Somewhere
only we know. (en later: This is me).
Koudwatervrees, uitleg hoe je zelf je filmpje maakt. Voor de een is dropbox gesneden koek, de ander
denkt: Dropbox??? Wat moet ik met dropjes in een trommeltje en dan zingen??? Ongekende
talenten kwamen naar boven. De een draait er zijn hand niet voor om, vindt het geen probleem om
zichzelf terug te horen op een filmpje. De ander deinst terug en hoopt stiekem dat de buren het niet
gehoord hebben. O, wat zijn we allemaal verschillend maar de gedrevenheid is groot. De meesten
zetten door, voelen zich gesteund als zij ontdekken dat er meer koorleden zijn die zo’n project niet zo
vanzelfsprekend vinden.
Een koorlid bedenkt zelfs een cartoonachtig verhaal waarin alles beeldend wordt verteld. We zien
onze nieuwe dirigent, die ons als een grote magiër zover krijgt dat we dingen doen die we een jaar
geleden niet voor mogelijk hielden. We zingen, swingen, blijven in de maat of er net buiten, zingen
lange noten, hoge noten, we tellen, proberen het steeds beter te doen, we lachen voorzichtig en hij
draait achter de schermen aan de knoppen om alles bij te stellen.
Wij zijn heel trots op het resultaat en laten het graag aan jullie zien.