Zwerfkatten

(door Mariëtte Wit)

Zwerfkatten? Ga je het nu hebben over die 200 zwerfkatten die op Texel huishouden en die ervoor zorgen dat er per jaar 50000 dieren gedood worden, de noordse woelmuis, de tapuit en de grutto, allemaal beschermde dieren maar het maakt die zwerfkatten op Texel helemaal niets uit. Het koor en Texel hebben samen een mooie geschiedenis maar op deze manier wil ik het fenomeen zwerfkatten niet belichten.

Het gaat vooral om onszelf in dit koorseizoen. Vol enthousiasme begonnen we weer met zingen op een schoolplein onder een afdak. We hadden er de ruimte en ondanks glurende buren, spelende kinderen en fanatieke sporters die ons gadesloegen, konden we onze draai daar prima vinden. We konden afstand houden en we zongen weer met het hele koor! We konden elkaar horen, het was kortom een enorme vooruitgang, na al die weken via de Zoom repeteren. En eindelijk konden we het nieuwe repertoire in het echt horen, wat hadden we daar naar uit gekeken.

Maar ja, het werd buiten steeds donkerder en eigenlijk ook wel een beetje fris. Er kwam steeds vaker wind opzetten en dan was het moeilijk om de muzikale begeleiding uit de piano te volgen. Er werd gezocht naar alternatieve repetitieruimte.

Die werd gevonden op een industrieterrein aan de rand van de stad konden we met de helft van het koor terecht. De eerste keer gingen we in de stromende regen op zoek naar de locatie, de meesten van ons vonden na veel gedoe uiteindelijk daadwerkelijk deze ruimte. Anderen kwamen niet verder dan het testen van dat nieuwe regenpak, keerden kletsnat weer huiswaarts, regenpak toch niet zo goed en locatie nooit gevonden. We deden hier halve repetities, steeds een uurtje met de helft van het koor. Ook dit voelde toch weer als vooruitgang, er was ventilatie, we stonden droog en uit de wind, als amateur artiesten leggen we de lat niet al te hoog.

Maar, eerlijk is eerlijk, ideaal is het niet, zingen doen we het liefst met z’n allen. En zo kwam er wederom een andere ruimte in zicht. Hier pasten we wel allemaal in, nog steeds op afstand en met ventilatie. De locatie was voor iedereen makkelijk te vinden, de een hoefde alleen een bruggetje over te steken en de ander kon zich met behulp van navigatie en parkeerapp prima redden. Deze gymzaal in de kelder van een buurthuis voldeed eigenlijk prima. En.. we beginnen zelfs aan nieuw repertoire, dat is altijd weer zo’n fijn moment, vooral omdat het repeteren zo voorspoedig gaat nu we allemaal samen kunnen zingen.

Toch is er nog geen einde gekomen aan de zoektocht naar passende repetitieruimte, we kwamen terecht in een prachtig buurthuis, waar we naar volle tevredenheid aan de slag konden. Parkeren kan hier gratis en het zingt eigenlijk heel fijn. In verband met de toestand in de wereld, zingt een aantal koorleden mee via Zoom.

De rol van zwerfkat past ons prima en slaat zeker niet op ons gezang, dat zelfs niet in de verste verte op kattengejank lijkt.